Επίσκεψη στη βυζαντινή Αναστασιούπολη
Ήταν ένα όμορφο φθινοπωρινό πρωινό, όταν οι μαθητές της Ε΄ και της Στ΄ τάξης με τα σακίδιά μας στους ώμους συγκεντρωθήκαμε στην αυλή του σχολείου μας για μία επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της βυζαντινής Αναστασιούπολης.
Πρωί πρωί μπήκαμε στα λεωφορεία και ξεκινήσαμε. Η χαρά μας απερίγραπτη κι η περιέργειά μας μεγάλη. Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη. Ο ουρανός πεντακάθαρος και καταγάλανος. Ο ήλιος μάς χαμογελούσε λες και έπαιρνε μέρος στη χαρά μας. Γρήγορα αφήσαμε τους δρόμους της πόλης μας και ανεβήκαμε στην Εγνατία Οδό. Ταξιδεύοντας Δυτικά προς την Ξάνθη περάσαμε τον κόμβο του Ιάσμου και κατευθυνθήκαμε Νότια μέσα στον καταπράσινο κάμπο της περιοχής. Μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα ξέφωτο.
Μπροστά μας απλωνόταν ο αρχαιολογικός χώρος. Από εκεί ο κύριος Γιάννης Σιγούρος άρχισε την ξενάγηση. Αρχικά μας μίλησε για την παλιά πόλη λέγοντάς μας ότι βρισκόταν Βόρεια της λίμνης Βιστονίδας και πως κατά την ομηρική εποχή εκεί έβοσκαν τα Άλογα του Διομήδη. Το όνομα «Αναστασιούπολις» το πήρε από τον αυτοκράτορα Αναστάσιο τον Α’ ο οποίος και την οχύρωσε για πρώτη φορά. Στη συνέχεια ο Ιουστινιανός ο Α’ έκτισε παράλιο τείχος στη λίμνη Βιστονίδα αλλά και τείχος μέχρι τους πρόποδες της οροσειράς της Ροδόπης με σκοπό τον έλεγχο της αρχαίας Εγνατίας Οδού. Επίσης έφτιαξε και υδραγωγείο, το οποίο μετέφερε νερό από τη Ροδόπη στην πόλη. Η Αναστασιούπολη υπήρξε σπουδαίος εμπορικός κόμβος λόγω της Εγνατίας Οδού και του παραλίμνιου λιμανιού της Βιστονίδας. Αργότερα κατά τον 9ο αιώνα ονομάστηκε και «Περιθεώριον», γιατί το σχήμα της περιμετρικά ήταν πολυγωνικό και από όποια πλευρά και αν βρισκόσουν «θωρούσες» γύρω την περιοχή.
Μόλις άνοιξε η πόρτα του αρχαιολογικού χώρου αντικρίσαμε ένα πανέμορφο καταπράσινο δρομάκι. Μπήκαμε μέσα και με οδηγό έναν χάρτη της Θράκης και την κάτοψη του χώρου περπατήσαμε στα πλακόστρωτα δρομάκια της παλιάς πόλης. Η τοποθεσία μαγευτική, ο χώρος ένας υπέροχος πλούσιος βιότοπος. Ένα κατάφυτο δάσος, σωστή ζούγκλα, απλωνόταν γύρω μας. Μικρά ζωάκια κρύβονταν στους θάμνους μια και οι φωνές μας τάραξαν τη γαλήνη και την ηρεμία τους. Περπατούσαμε και τα πόδια μας βούλιαζαν στο παχύ στρώμα των πεσμένων φύλλων. Πανύψηλα δέντρα σκίαζαν το μονοπάτι, ενώ ο ήλιος έπαιζε μαζί μας διασχίζοντας με τις χρυσές του ακτίνες τα πλούσια φυλλώματα των δέντρων.
Προχωρώντας προς τα ΒΑ της πόλης συναντήσαμε τμήμα της οχύρωσής της. Ήταν ένα πανύψηλο τείχος που το αγκάλιαζε η πλούσια βλάστηση του κισσού λες και ήθελε να το προστατέψει από το χρόνο. Μάθαμε για τον τρόπο και τα υλικά που ήταν χτισμένο και θαυμάσαμε την αντισεισμική τεχνική με την οποία κατασκευάστηκε. Συνεχίσαμε την πορεία μας και φτάσαμε σ΄ έναν πανύψηλο Πύργο που υψωνόταν ακέραιος. Λίγο πιο πέρα, στη νότια πλευρά της πόλης, δέσποζε πανύψηλη μια Πύλη που ανοιγόταν σε δυο ισχυρούς πύργους που ενώνονταν με λιθόκτιστη καμάρα. Αυτή, μας είπε ο ξεναγός μας, ήταν η κύρια Πύλη της πόλης που οδηγούσε στο λιμάνι, ενώ επιβλητικά φάνταζαν πάνω της τα μονογράμματα των Παλαιολόγων δείχνοντας στον εχθρό τη δύναμη τους αλλά και την πίστη τους στο Θεό.
Τα μάτια μας καρφώνονται στα μονογράμματα. Θαυμάζουμε το μεγαλείο που κρύβουν τα ερείπια της βυζαντινής πόλης και ένα ρίγος μας διαπερνά. Είμαστε φρουροί στον Πύργο της κύριας Πύλης και ελέγχουμε τα περάσματά της. Είμαστε οι φρουροί του Βυζαντίου. Αγωνιζόμαστε και αντιστεκόμαστε στον εχθρό, υπερασπιζόμαστε την πόλη μας, υπερασπιζόμαστε την Αναστασιούπολη, όταν ξαφνικά ακούμε να μας καλούν να προχωρήσουμε, γιατί η ξενάγηση είχε τελειώσει.
Έχουμε κάνει πολλές εκδρομές. Όλες ήταν ωραίες και εντυπωσιακές. Αυτή όμως θα μείνει χαραγμένη ζωντανά στη μνήμη μας, γιατί μας χάρισε όμορφες στιγμές, μας πρόσφερε ιστορικές γνώσεις, μας ξύπνησε τη φαντασία, μας ταξιδέψε σε άλλες εποχές και μας άφησε πολλές αναμνήσεις.
Γράφουν οι μαθητές του Ε1
